Soru

TRT 2'de yayınlanan Geleceğe Umutla Bakmak programının -tarihini öğrenince yazacağım- 10 Ocak 2009 tarihli bölümünün kaydıdır. Programdaki çalışmalar ilginizi çekebilir belki ama benim bu videoyu buraya koymaktaki asıl amacım bir soru sormak:

Bu programdaki araştırmacılardan bir tanesi benim ev arkadaşım. Evimizin kurgusu hakkında bilgisi olmayanlar bunun kim olduğunu söyleyebilirler mi?

Not: Tahminlerinizi yorum olarak yazarsanız sevinirim.

ipucu: Hiçbir bilgi verilmeksizin benden bir şey tahmin etmem istenildiğinde, ben her zaman en farklıyı seçerim.

bilet?

Az önce ntvmsnbc'de A.B.D.nin yeni başkanı olacak Barack Obama'nin, yemin töreni provaları ile ilgili bir haber okudum. Haberi sadece okumuş olmak için okurken, metnin sonunda şu paragrafla karşılaştım ve sekmeyi kapatmamış olmama sevindim.

"Büyük bir heyecanla beklenen yemin töreni için, satışa sunulan biletlerin tamamına yakınının da bir dakika içinde tükendiği bildiriliyor." (kaynak:ntvmsnbc.com)

Bizde böyle bir uygulama var mi? Bilen varsa, benimle de paylaşırsa sevinirim. Hoş ben bu ülkede, seçilmişlerin yeminini seyretmek için para verecek bu kadar büyük bir kalabalığın olduğuna inanmıyorum.  Ama belki partiler satın alıp, dağıtabilirler. 

Peki son olarak, acaba bu kapitalizm ve pazarlama konularını, tam anla(yama)ma durumuyla mi ilgili?

bana bi' haller oldu (galiba)

Dün akşam gittiğimiz bir barda tam "sosyal saptamak" üzereydim ki bir anda kitlendim. Aynı şekilde, az önce bu blogun en düzenli yazı başlığı olan final yazılarının son üyesini yazarken aklıma, ortaya konulabilecek hiçbir düzen gelmedi. Bu iki günde çok rahat yaptığım iki eylemde sorun yaşamam beni çok etkiledi. (Tabi ki siz bu durumu, böyle bir yazının varlığıyla, çok önceden idrak etmiştiniz.)

Aslında sorun eylemlerin gerçekleştirilmesinde değil, dışa vurumunda. Şöyle ki arkadaşlarımla aramızda güzel bir eğlence kaynağı olan "sosyal saptama"larım, çevremde gördüğüm bireyleri ve onların eylemlerini, kafamda modelledirim hayata oturtma çabam olarak tanımlanabilir. Gördüklerimi ne kadar başarılı bir şekilde modelimde gösterebilirsem, modelim de o ana kadar gecen süreçte o kadar basarili olacaktı. Dün akşam da yan masa da gördüğümüz insanları modelde ilgili yerlere oturttum ancak bunu ortamdaki insanlarla paylaşırken sorun yaşadım. Yine benzer şekilde final yazıları yazılırken güdülen çalışmadan kaçma sebebi oluşturma ve -diğerine göre çok masum duran- dönemsel durum değerlendirmesi yapma amaçlarını gerçekleştirmede hiç bir sorun yasamama rağmen yazıyı oluştururken, yani urun ortaya koyarken takıldım.

Ama gel gör ki, dışa vurumlarda son iki gündür sorun yaşadığından yakınan ben, bu etkilendiğim durumu da paylaşmadan edemedim.

Bu da belki şaşırtıcı. 

ODTÜ Finaller: Güz 2008 (Bölüm I)

Yüksek lisans seviyesinin ilk final donemini hayırlamaya şurada kısa bir zaman kalmışken, beklenen final yazısının gelmesi kaçınılmazdı. Bu ilk cümlede bilinçsizce tercih edilen "kaç-" eylemi ise çok yerindeydi. Sonuçta Emre için bu yazıları yazmak, final doneminde çalışmamak adına yaptığı pek çok eylemden biriydi. Hatta öyle ki şu anda okuduğunuz metni bile bir çalışma oturumun ortasında yazdı.

Ama bu yazı özelinde inceleme yapıldığında görüldü ki Emre'nin bu seferki kaçışı çalışma eyleminden çok, yine çalışmamak adına yarattığı bazı başka durumlardandı da. Peki bu ne anlama geliyordu? Emre, bu sefer finallere çalışmak mi istiyordu? Yani Emre, eğitiminde bir basamağı tamamladıktan sonra, genel tabirle, "adam" mi olmuştu? Aslına bakılırsa, hala bir kaçış içinde olmasına bakılarak bunun gerçekçi bir gözlem olamayacağı kolaylıkla söylenebilirdi. Ancak ortada göz ardı edilmemesi gereken bir çaba da vardı. Fakat bulunan nokta, yerinde bir saptama yapmak için çok erkendi. Her zamanki gibi, bekleyip görmek lazımdı. Ama bu da Emre'nin başka bir geçiştirme mekanizması olabilirdi. Sonuç olarak, kaçınılmaz bir şekilde beklenip, "belki" ilk kez yazılacak final sonrası yazısında (Bölüm II) her şey daha net görülecekti.

Dip Not: Unutmadan, Emre tüm ODTÜlülere, finallerinde başarılar diledi.