Her ne kadar bu fotoğraf 4 Aralık tarihinde çekilmiş olsa da üzerinden 25 gün geçmesine rağmen masam hala aynı dağınıklıkta. Tabi bu masam da hiç bir değişimin olmadığı anlamına gelmiyor. Üzerindei şeyler sürekli değişiyor. Ama doluluk baki.Bu ufacık fotoğraftan ve şu durum söylemimden bir sonuca varıp, saptamaya doğrulmak istemezdim ama son bir kaç yıldır hayatımın masama benzediğini belirtmekten kendimi alamayacağım. Ben de masam gibi sürekli dolu oluyorum ama masamın üzerindekiler gibi beni de meşgul eden şeylerin genel olarak değerleri yok. Kendimi boş şeylerle oyalıyor ya da oyaladığımı zannediyor ve masamı da bu şeylerle dolduruyorum ya da doldurduğumu zannediyorum.
Masa ilişkisi kaçınılmazdı; çünkü biz masada çalışmamız gerektiği vurgulanarak büyüdük.
Benim sorunum da temelde çalışma ile ilgili.
değil mi?
Bugün birisi görece daha eski, yeni olamayan iki albüm aldım: Anjelika Akbar'ın Su'su ve Hüsnü Şenlendirici'nin Hüsn-ü Klarnet'i. İkisi de ne zamandır almak istediğim albümlerdi. Zaten eve girer girmez başka bir işle uğraşmadan bilgisayarımın başına gidip CD okuyucusuna taktım daha eski olan ve daha arzulu ve meraklı istediğim albümü. Anjelika Aybar adını sevdiğim yerlerde ve sevdiğim şeylerle birlikte duymaya aşikarım. Kendisi bir gün, ara sıra takip ettiğim DerKİ internet süreli yayınının yazarı olarak çıkıyor karşıma. Başka bir gün sevdiğim bir kuruluş olan Yapı ve Kredi Bankası'nın 61. yaşını kutlamak için düzenlediği etkinlikte görüyorum onu sahnede. Müzik dükkanlarına gittiğimde Vivaldi'nin çok sevdiğim 4 mevsim konçertosunu çalmak için piyanonun başına geçmiş güler yüzünü görüyorum. Ama en son Cumhuriyet gazetesinin bir son sayfasında gördüğüm ufak yazıdan sonra ona kayıtsız kalamayacağımı anladım. Anjelika Akbar, Mısırlı Ahmet, Ercan Irmak ve üstad ERKAN OĞUR birlikte "Karşılama" adlı bir konserler dizisine başlamışlar. Adını Erkan Oğur'la da birlikte duyunca artık yeter dedim ve bulduğum ilk fırsatta Arkadaş Kitapevi'ne gittiğimde Su adlı ablümü arşivime eklemiş bulundum.
